Wandelen is in, als tegenhanger van het drukke dagelijks leven

Bron:  Het Parool

Wandelen is verlost van zijn stoffige imago. Steeds meer twintigers en dertigers gaan de paden op, de lanen in.



Energieke stappen, zwaaiende armen, degelijk schoeisel, winddichte jassen, verrekijkers en rugzakken, en heftig kauwen op bruine boterhammen met appelstroop. Dat was zo ­ongeveer het niet al te flitsende beeld dat aan fanatieke wandelaars kleefde. Wat niet meehielp was dat hét wandelmagazine van Nederland decennialang Op Lemen Voeten heette.

Langzamerhand ontworstelt wandelen zich echter aan die vooroordelen. Kregen twintigers en dertigers vijf jaar geleden nog een fronsende blik als ze vertelden dat ze gingen wandelen, nu vragen hun vrienden of ze mee mogen. Het zijn allang niet meer alleen ouderen die de natuur in gaan om te wandelen.

Deze nieuwe ontwikkeling signaleert ook Mariëlle Vissers van de Koninklijke Wandel Bond Nederland (KWBN). "We merken dat steeds meer jongeren graag wandelen. Dat zien we bijvoorbeeld aan de reacties op onze nieuwsbrieven en de opkomst bij wandelevenementen. De Vierdaagse van Nijmegen was altijd al populair, maar nu kiezen ze er ook voor om mee te lopen met bijvoorbeeld een fjoertoer, een verlichte avondwandeling, het wandelfestival Tocht om de Noord of de Dam tot Dam Wandeltocht. Jongeren zijn gecharmeerd van de combinatie van wandelen en entertainment."

Wandelvirus
Rust in het hoofd is een ander belangrijk argument. "Wandelen is een tegenhanger van de drukke maatschappij. Hoewel een stappenteller een leuke manier is om bij te houden wat je doet, laten jongeren soms zelfs hun telefoon thuis om los van alles te kunnen zijn," zegt Vissers.

De KWBN is blij met deze nieuwe trend. "We spelen er op in door op onze website wandel.nl tips te geven: welke schoenen koop je, wat is een goede voorbereiding, welke leuke wandelevenementen en routes zijn er? We bieden voor iedereen wat. De een zoekt uitdaging met een groep vrienden, de ander loopt liever alleen. Maar wie eenmaal het wandelvirus te pakken heeft, stopt meestal niet meer. Het is een gezonde verslaving!"



Manja Herrebrugh (33) uit Utrecht maakt twee keer per maand een lange wandeling met haar vriend of met verschillende wandelvriendinnen.

"De combinatie van in de natuur zijn en bewegen vind ik fijn. Het drukke leven van alledag valt even van je af. Ik beschouw het ook als een dagje bijkletsen. Je kijkt elkaar niet aan als je wandelt, waardoor sneller goede gesprekken ontstaan. Voor onderweg zoek ik van tevoren altijd een leuk koffietentje uit.

In de zomervakanties gaan mijn vriend en ik altijd drie weken wandelen. Met een tentje op de rug trekken we rond in bijvoorbeeld Noorwegen, op Corsica of door de Pyreneeën. In Nederland loop ik graag over de Utrechtse Heuvelrug. De heide is er prachtig en vooral in de herfst geniet ik van de kleuren in het bos. Wandelen is een fijne tegenhanger van het drukke dagelijkse leven, de prikkels van smartphones, social media, internet.

Ik heb mijn leven lang gewandeld en merk dat het populairder wordt onder leeftijdgenoten. Vroeger zeiden vrienden: 'Huh, waarom?' als ik vertelde dat ik ging wandelen. Nu vragen ze of ze mee kunnen. Het had een beetje een stoffig, oubollig ANWB-achtig imago. Maar dat is er nu echt af. Jonge mensen worden zich meer bewust van de waarde van de natuur. Ze hebben door dat het lekker is om naar buiten te gaan. Ik let er ­alleen wel op dat ik niet al te suffe lage wandelschoenen aantrek, zodat ik er nog een beetje leuk uitzie als ik onderweg ergens koffie ga drinken."



Eliza Perez (34) en Sophie Neijts (27) uit Amsterdam-West wandelen regelmatig samen, ­zowel in de natuur als in de stad.

Eliza: "Vroeger wandelde ik veel in Bergen met mijn ouders en grootouders. Daar bewaar ik mooie herinneringen aan, dus ik ben het blijven doen. ­Tijdens het wandelen voel je dat je lijf oplaadt. Het is ontspannend en je krijgt ontzag voor de natuur. Sinds Sophie en ik samen zijn, wandelen we veel met z'n tweeën. Zowel in de stad als in de natuur. Ongeveer eens per maand maken we een langere wandeling van zo'n 10 à 15 kilometer."

Sophie: "Met ons kampeerbusje gaan we regel­matig weekendjes weg om overal in Nederland te wandelen."

Eliza: "Op een mooi klompenpad zagen we ­onderweg van die fanatieke wandelaars met ­afritsbroeken, hoeden en kompassen. Erg over­dreven vonden we. We maakten ze een beetje belachelijk. Zelf liepen we gewoon in korte broek en op Birkenstocks. Totdat we een kwartier later dwars door de hoge brandnetels moesten en die wandelaars gelijk bleken te hebben. Toch zul je ons niet snel in zo'n outfit zien." Sophie: "We kijken veel om ons heen en lopen langzamer dan andere wandelaars, merken we vaak. En we praten ook veel minder hard."

Eliza: "Het komt nogal eens voor dat we de zwaarte van een wandeling onderschatten of ons in de ­afstand vergissen. Op Madeira zochten we een wandeltocht van 7 kilometer uit. 'Eitje' dachten we, maar het pad bleek steil omhoog te gaan. Bijna huilend kwamen we boven, om daarna een taxi terug te nemen."

Sophie: "Op ons verlanglijstje staan desondanks nog een paar flinke wandelingen, zoals het Pieterpad en een bedevaartstocht in Japan, die langs 88 tempeltjes gaat."

Gerben van der Zwaard (27) uit Amsterdam-Oost wandelt samen met zijn vriendin Sanne Simons (28) en traint voor de Te Araroa, een 3000 kilometer lange tocht door Nieuw-Zeeland.

"Sinds een jaar of vijf zoek ik vaker de natuur op om te gaan wandelen. Met mijn ouders heb ik dat vroeger veel tijdens de vakanties gedaan. Mijn zus en ik waren daar eerst niet zo happig op. Later verbaasden we ons erover dat we vijf uur tegen een berg op liepen, op de top stonden en het nog leuk vonden ook. Dat is kennelijk blijven hangen, want ik wandel nu heel vaak met mijn vriendin. We willen in ­oktober vijf, zes maanden lang, het Te Araroapad gaan wandelen. Dit is een 3000 kilometer lange tocht, door Nieuw-Zeeland.

Daar trainen we twee weekenden per maand voor. We lopen dan zo'n 15 à 25 kilometer per dag. Soms gaan we wat langer weg, met kampeerbepakking, om te oefenen. Vaak kiezen we voor een NS-wandeling, omdat we geen auto hebben. Deze wandelingen beginnen en eindigen bij een station. Inmiddels hebben we de meeste wel gehad, dus we zoeken zelf ook naar routes, bijvoorbeeld in de Kennemerduinen, op de Veluwe of op de Utrechtse Heuvelrug.

Ik vind wandelen fijn omdat het langzaam gaat, waardoor je alle tijd hebt om dingen om je heen te zien. Soms praten we de hele dag, maar het is ook prima om stil te zijn. In die rust zit de charme voor mij. De meesten van mijn vrienden wandelen niet. Wel gaan ze soms een dagje mee. Dan vinden ze het ontspannend en leuk. Sommigen doen lacherig over wandelen en hebben dat stigma van 'dezelfde kleur regenjas' in hun hoofd. Toch staan de meeste van mijn vrienden er in principe positief tegenover, al vinden ze 3000 kilometer wel wat aan de lange kant."

Feiten en cijfers

- 46 procent van de jongeren van 18 tot 24 jaar loopt voor zijn plezier;

- Vrouwelijke wandelaars zijn met 50 procent net in de meerderheid ten opzichte van mannen (45 procent);

- De gemiddelde afstand per ­wandeling is 7 kilometer;

- De gemiddelde groepsgrootte tijdens een wandeling is 2 personen;

- 6700 deelnemers tussen de 21 en 30 jaar deden in 2018 mee aan de Vierdaagse van Nijmegen.

Bron: Wandelmonitor